รีวิวหนังนัวร์โรแมนติกฉบับ Fritz Lang ซึ่งมาในธีมแก๊งสเตอร์และการทรยศหักหลัง, You and Me (1938) เล่าเรื่องราวหนุ่มอดีตนักโทษที่ตกลงปลงใจแต่งงานกับเพื่อนร่วมงานสาวที่ทำงานด้วยกันในห้างสรรพสินค้า โดยหารู้ไม่ว่าการแต่งงานครั้งนี้เป็นโมฆะ และเธอกำลังปิดบังความลับก้อนโตเอาไว้ หนังนำแสดงโดย George Raft และ Sylvia Sidney ความน่าสนใจของหนังอยู่ที่การถ่ายทอดเล่าเรื่องได้หลากหลายรสชาติทั้งตลก ดราม่า รวมถึงมิวสิคัล
You and Me (1938) เล่าเรื่องราวอดีตนักโทษ Joe Dennis (George Raft) ที่ทำงานในห้างสรรพสินค้าของ Mr. Morris (Harry Carey) ผู้ช่วยเหลือเหล่านักโทษกลับใจด้วยการรับเข้าทำงานปะปนกับคนธรรมดาทั่วไป Joe คบหาและตกลงปลงใจแต่งงานกับ Helen Roberts (Sylvia Sidney) เพื่อนร่วมงานสาว โดยไม่ทราบเลยว่าเธอก็มีอดีตไม่ต่างจากเขา และกำลังอยู่ในช่วงทัณฑ์บนซึ่งมีกฏห้ามแต่งงาน ทั้งนี้ Helen จึงพยายามปกปิดสถานะสมรสจนฝ่ายชายเห็นพิรุธและเข้าใจผิดว่าเธอนอกใจ ในขณะเดียวกัน Joe ถูกชักชวนจากเพื่อนแก๊งค์โจรที่กำลังรวมกลุ่มกันวางแผนปล้นห้างสรรพสินค้าที่ตนทำงานอยู่
____________________________________
หนังเรื่องนี้เป็นหนังอเมริกันเรื่องที่สามจากผลงานกำกับของ Fritz Lang ต่อจาก Fury (1936), และ You Only Live Once (1937) โดยทั้งสามเรื่องข้างต้นล้วนนำแสดงโดย Sylvia Sidney แต่ความแตกต่างอยู่ที่เรื่องหลังสุดจะมีความเบาสมองและแปลกแหวกแนวกว่าสองเรื่องก่อนหน้า เพราะ You and Me เป็นหนังนัวร์ที่ไม่ได้เน้นดราม่าจัด แต่ออกแนวโรแมนติก พ่อแง่แม่งอน ผสมกับมุกอารมณ์ขันของเพื่อนแก๊งค์โจร รวมไปถึงการนำเพลงเข้ามาสอดแทรกภายในตัวหนังด้วย โดยเพลงในเรื่องมีไม่ได้เยอะมาก ขับร้องในสไตล์กึ่งโอเปร่าสร้างความน่าตื่นเต้น ทั้งนี้การที่หนังเล่าหลากหลายอารมณ์ดูเหมือนผิดที่ผิดทางไปหมด แต่แปลกมากที่หนังดันลงตัวกำลังพอดีเลย อย่างไรก็ตามน่าเสียดายที่ You and Me ไม่ประสบความสำเร็จเมื่อครั้นออกฉายและ Fritz Lang เองก็ไม่ปลื้มผลงานชิ้นนี้เท่าใดนัก
ธีมของหนังเล่นกับความขัดแย้งภายในจิตใจของมนุษย์ และแรงกดดันจากสิ่งรอบตัวที่นำตัวละครหลักเข้าสู่เส้นทางตรงกันข้าม – Joe Dennis หลังพ้นโทษได้กลับตัวเป็นคนดี แต่พอมีความรักกลับคิดว่าตัวเองดีไม่พอและระแวงว่าภรรยาแอบมีคนอื่น พอไร้ที่พึ่งพิงจึงกลับไปคบแก๊งค์เพื่อนอาชญากรและร่วมมือปล้นสถานที่ทำงานของตัวเอง ทรยศเจ้านายผู้แสนดี ซึ่งเห็นได้ชัดว่าตัวละครนำเลือกเดินสู่เส้นทางสายมืดผิดกลับปณิธานที่ตั้งใจไว้แต่แรก ด้านการเล่าเรื่องผ่านศิลปะทางภาพ Fritz Lang ได้หยิบนำเทคนิคไครอสคูโรที่ใช้ในศิลปะยุคบาโรก อันมีความโดดเด่นเรื่องการใช้แสงและเงาตัดกันแบบรุนแรงมาใช้ในตัวหนัง เป็นฉากที่พระเอกเริ่มมีความชั่วร้ายเข้ามาปะปนในจิตใจ ใบหน้าของเขามีแสงเงาตัดกันอย่างเด่นชัด (หนังเรื่องนี้ไม่ได้ดราม่าจัด แสงและเงาจึงไม่ได้ตัดกันรุนแรงเท่าไหร่) และคู่ขัดแย้งระหว่างแสงและเงาดังกล่าวสามารถเป็นสัญลักษณ์ของสองสิ่งที่อยู่ตรงกันข้ามกัน เช่น ความดีกับความชั่ว, ความเป็นกับความตาย ความเป็นปักเจคบุคคลกับระบอบสังคม เป็นต้น แต่ในกรณีของ Joe แสงและเงานั้นแสดงถึงความขัดแย้งภายในจิตใจของเขา ระหว่างความรักกับความริษยา, ศีลธรรมกับแรงกดดันจากเพื่อน เป็นต้น นอกจากนี้หนังมีความเซอร์เรียลเหนือธรรมชาติหน่อยๆในมิวสิคัลซีเคว้น อย่างเช่น เพลง Knocking Song ที่เป็นฉากกลุ่มโจรเคาะโต๊ะร้องเพลงคุยกันด้วยทำนองเร้าใจ ชวนนึกถึง Cell Block Tango ที่ขับร้องโดยกลุ่มนักโทษหญิงหกคนจากหนังมิวสิคัลชื่อดัง, Chicago (2002)
หนังเรื่องนี้ตั้งใจสร้างเพื่อให้ George Raft แสดงนำเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เนื่องจากเขาคือ หนึ่งในท็อปโฟร์สุดยอดดาราชายที่รับบทมาเฟียแก๊งค์สเตอร์แห่งยุคคลาสสิก ทีแรกค่ายตั้งใจจะให้เขาประกบคู่กับ Carole Lombard แต่เพราะด้วยปัญหายืดเยื้อในการหาคนมารับผิดชอบโปรเจคหนังในตำแหน่งสำคัญ จึงมีการเปลี่ยนบุคคลากรสลับไปมาจนมาจบที่ Fritz Lang นั่งแท่นกำกับ ส่วนทางด้านนักแสดงนำตกลงที่ George Raft และ Sylvia Sidney ซึ่งทั้งสองแชร์เคมีลงตัวดีงามมาก เราชอบที่ฝ่ายชายมีความหล่อเท่แบบดิบๆ เข้ากันกับฝ่ายหญิงที่มีความบ้องแบ๊วน่ารัก อีกทั้งตัวละคร Helen ของเจ้าหล่อนยังแอบแฝงความฉลาดเอาไว้ให้คนดูได้เซอร์ไพรส์ในตอนท้ายเรื่องอีกด้วย และฉากดังกล่าวคือฉากไฮไลท์เด็ดของหนังเลย นอกจากนี้เราในฐานะชาวฮิตช์ค็อกเคียนแอบตกใจที่เห็น Robert Cummings ร่วมแสดงในเรื่องนี้ด้วย เขารับบทเป็นหนึ่งในแก๊งค์เพื่อนอาชญากรของพระเอกซึ่งหล่อโดดออกมามากกว่าใครเพื่อนเลย โดยรวม You and Me เป็นหนังที่ดูง่าย ไม่ซับซ้อน สามารถรับชมได้ในยูทูปค่ะ
____________________________________
ขอบคุณที่อ่านและติดตามค่ะ
Classic Reviewer
ผู้กำกับ
นักแสดง
หนังเก่า คลาสสิค รีวิวเวอร์ 